Kırmızı Şiiri - Tunay Karaca

Gök gürlüyor yanı başımda
Seszizlik bölüyor çığlıkları
Bulut bulut yükseliyor yitirilmiş yaşamlar
Gördüğüm her yer can pazarı

Ve ben!
Çocuk sesleri topluyorum yerden
Sessizlik kırmızı, gök kırmızı, yer kırmızı

Kötü kokular sarıyor etrafımı
Kokunun rengi kırmızı
Yalvaranlar var yaşamak için
Yalvarışları kırmızı

Ve ben!
Çocuk sesleri topluyorum yerden
Kokular kırmızı, yalvarışlar kırmızı, yer kırmızı

Ne oluyor bu kırmızı sevdası!
Nedir, nedendir
Yeşile, maviye, sarıya, bırakın onları
Siyaha, beyaza ne oldu

Kararıyor gözlerim tozdan
Göremiyorum artık güzel olanları
Sadece korku geride kalan
Korkunun rengi kırmızı

Ve ben!
Çocuk sesleri topluyorum yerden
Tüm renkler kırmızı, korkular kırmızı, yer kırmızı

Boğuluyorum gözyaşlarıyla insanların
Titretiyor her yanımı giden can feryatları
Bende ağlıyorum, gözyaşı heryanım
Boğuluyorum ağlamaktan, gözyaşları kırmızı

Ve ben!
Çocuk sesleri arıyorum yerde
Gözler kırmızı, gözyaşları kırmızı, yer kırmızı

Yeter artık yeter dayanamıyorum
Alın artık canımı alın yalvarıyorum
Tahammülüm kalmadı artık kırmızıya
Zaten her saniye ölüyorum

Ve ben!
Sadece çocukları topluyorum yerden
Hepsi beyaz gömlekli
Can kırmızı, ölüm kırmızı, çocuklar kırmızı