16 Mart 2013 Cumartesi 16:49:30
Kitap okumadığım zaman; yaşam enerjim tükeniyor sanki! . Kendime zulmü durdurmayı düşünüyorum şu an! . İstediğim kitabı okumak ve hislerle dolup taşmak istiyorum! . Kitaba inandım, diyerek, insanlık beni suçlayacaksa eğer, ben suçumu kabullenir ve hakkımda verilen hükme uyumlu oluveririm! . Sonum idama gitse; okumaktan vazgeçmemeliyim! . İnsanın inandığı değerler ile yaşaması, en doğal hakkı değil midir? . Okuyorsam, yaşıyorum ben! . Kendi anlatısını, kendi yazdığı metnimi de, başka yazarların anlatısının üstünde gören de değilim ki ben! . Ben; metin kaleme almamı: okumama borçluyum! . Kitapları çok seviyorum! . Yılan; su içene, düşman belleyen; okuyana dokunmasa! . İnşallah; okuduk, kaleme aldık ve inandığımız değerimiz PAYLAŞIMI GERÇEKLEŞTİRDİK, diye, bizleri DÜŞMAN BELLEYENLER ÇIKMAYIVERSİN! . {Yazan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 16 Mart 2013 Cumartesi 16:57:37}
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 16.3.2013 16:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!