Kırma, Üzüleceksen... Şiiri - Mehmet Şahan

En sondaki sözünü, en başından başlasın,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen!
İster oysun gözünü, isterse bağışlasın,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen!

Emin olur insanlar, durur isen akdinde,
Değerlidir hep anlar, gelir isen vaktinde!
Gerçek dışı bühtanlar bulur isen aklında,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen…

Pazartesi, Perşembe tutmamışsan orucu,
Kalkmayıp teheccüde deme bana yorucu!
Girip nefsin emrine, sanma onu korucu,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen!

Biri sana gelip de sorarsa namaz, niyaz;
Dostun dosta arzını sanma sakın imtiyaz!
Asla sona saklama, her gerçeği şimdi yaz,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen!

Vaktinde kılıyorsan beş vakit namazını,
Mevlâ’ya yapıyorsan durmadan niyazını,
Havadan nem almıyor, çekiyorsan nazını,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen!

Şahan der ki ey oğul, haram katma abana,
Helal kazan, helal ye; sakın çatma babana!
İstersen sen hayal de, sözüm atma yabana,
Kırma kulun kalbini, sonra üzüleceksen!