Kırma... Şiiri - Arzu Çorluluoğlu

Seni sevmek için büyüdüm ben,
Ve geldim yanına
Tüm aşk hikayeleri yalan olmuştu daha o anda,
Seni gördüğüm anda…
Şimdi,
Seninle büyüyorum ben.
Kırma…
Kenr ışıkları gözlerime batıyor sen bürümemişse gözlerimi
Denizin tuzu kıskanıyor gözlerimdeki tadı
Tuzun gözlerimdeki tadı, adını aşıyor bil…
Ağlamalarım coşuyor sen küstüğün anda…
Senin için büyüdüm ben hatırla…
Yanına geldiğimde yanaklarımın alı bulaşmıştı kalbine
Masumiyetin resmini koymuştun cebine
Bir ona, bir gördüğün bana bakmıştın uzunca bir süre
Ve nihayet inanmıştın gerçekliğime…
Şimdi tüm inançlar,
Bağ içi salkımlarla sarılmışken,
Kırma…
Senin için büyüdüm ben,
Hatırla…
Varolan tüm keyiflerim sana hediye hani,
Hani tüm hayallerimiz bir,
Hani...?
Sigaralanıyor zamanlar…
Katranlanıyor gökyüzü…
Bir dövüş, Bir kıyamet sarmış evreni…
Susmuyor öfkenin o çirkein çığlığı…
Ama ben senin için büyümedim mi…
Kırma…
Renklerini doğaya geri vereleim artık
Her gün çalıyoruz o renkleri…
Ve,
Gizliyoruz katranların altına…
O renklere bakmak varken şimdi…
Ben seni bu kadar özlemişken,
Senin için büyümüş, senin yanına gelmişken…
Ben senin için büyümedim mi…
Kırma…
Sen giderken arkana dönmedin mi olmaz ben ardından bakarken…
Sen gülmedin mi gözlerimin içine,
O günlük umudu vermedin mi bana…
Benim tadım kalmaz kaldığım boşlukta…
Adı dünya denen şeyde…
Dünyanın boşluğu sığmaz olur evrene…
İçimde dengeler şaşar…
Yüzümde yarım yamalak boyalar var şu an…
Makyajım sen kaldı…
Yarım kaldı her şey her yerde…
Bolca dolu küllük, taze dolmuş haliyle karşımda…
Havaya uydurmuşum rengimi,
Kış olmuşum…
Özlemişim seni çok…
Kırma…
Ben senin için büyümedim mi…
Ben senin için büyüdüm elbet……..