Şirinliği, bir hayat kadınının bekareti kadar gerilerde kalmış bu koca şehirde,
Sessizliğin ve aldatılmışlığın korkunç armonisi kulaklarıma sela sulh ediyor,
İnsanların gözyaşlarından ve hüzünlerinden oluştuğuna inandığım yağmur taneleri,
Beni de bu çökmüşlüğün içine sürüklemek istercesine ıslatıyor...
Paltomun, zaten bağlı olan düğmelerini birer kez daha kontrol ediyorum, ani bir refleksle.
Değeri yüzlerce lira olan bu kumaş parçasının, yağmur karşısında ki çaresizliği çarpıyor gözüme,
Ve paranın güçsüzlüğü... sonra başımı kaldırıyorum gökyüzüne doğru,
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta