Kirli paslı Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Bilmiyorum hiç birşey.
Her şey gizemli.
Yön neresi dedi, yanımdaki.
Dedim ya itiyor yukarısı,
Yada çekiyor aşağısı.
Nereden bildin dedi ?
Bilmiyorum, söyledi, rüyamda bir peri.
Rüzgar, topaç ipi,
Döndük alem gibi.
Hepimiz görünüşte aynı,
Ruhlar'da ise niyetler farklı.
Renkler, ışıklı yada karanlık,
Gezmekte kurtlar, sevdikleri alaca karanlık.
Ben, benden olana,
Benden olan, olmuş bana ayna.
Aşağıdan sesler, ilk kez duyduğum,
Kahkaha, feryat, hüzzam, hicazkar,
İlk güfte, son beste.
Karışmış her şey, tıpkı az sonraki ben gibi.
Düştüğüm yer söyledi,
Ha toprak, ha deniz,
Ne için ola nehirler, ne için ola dereler ?
Sen adını yeni öğrendin,
Benlik bitti, senlik gitti.
Bana gelene kadar yağmur tanesi, kendinden habersiz.
Buluttan doğdun, bulut ise, gözlerde kimsesiz.
Benim adım, çokça'dır her dilde.
Kimi deniz der, kimi sevda.
Şu murad, gezer, geçer alem içinde,
Aşk arar, sayılı nefesle.
Yolu var, yoldan içeri.
Kirli, paslı girecek, sevda ile denize.......