kirli odalar karşılıyor ilkin bu koca binada
nefesimizi tutmaya çalışmamız nafile
hücremize işliyor ilk adımımızda korku
bizi tek hücreli duvarları süngerli bir yere kapatıyorlar
dışarıdakiler sevinç çığlıkları atıyor durmadan
sadece ses ibaretler
nefes alıp verişimiz dinginleşiyor alışıyoruz
günler geçiyor derken daha da büyüyoruz
hem kendi gözümüzde hem onların
büyüdükçe kabına sığmaz bir hâl alıyoruz
hareket alanımız kısıtlı
her şeyimiz yanlış anlaşılıyor
ah gördün mü tekme atıyor
bak bak şurada
Kayıt Tarihi : 26.5.2020 23:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
