Kirli Kontesim Şiiri - Mehmet Koç

kirli ellerimle seviyorum seni
tertemiz kalbimin saflığıyla
iz düşürmüyorum gülüşlerine
kir kondurmuyorum yüreğine

bir gecekondunun hanesini
sevdiği gibi seviyorum seni

yüzümün kiri ekmeğimin payı
ve ışığı onurlu yaşamımın
bir de sevdamın tek şahidi
ne kirimden ne sevgimden utanmıyorum

yırtık pabuçlarımın çaresizliği
sensizliği düşünmek kadar acı

zulamda taşırım kimsesizliğimi
garibanlığım zorluğa direncim
bütün yokluklarım kadar seviyorum
seviliyorum kirli kontesimin elleriyle

kaç duvar aştık kanayan dizlerimiz şahit
hayatımız bir kuzgunun güncesi #şiiradamı