Özgürlüğün verdiği kirli hisle uğraşmak hayli zor.
Sarmıyor yaraları yara bantları.
Kullanılmış kalpler,
Eskimeye yüz tutmuş sevgiler,
Sahte gülücükler,
Bir ben bilirim çektiğim eziyeti bir de duvarda sallanan
saatim.
Sol kaburgam kaç kere kırıldı gencecik yaşımda sayamadım.
Günlerim sessizliğe mahkûm olmuşken,
Ben sensizliğe bürünür olmuştum hatırlıyorum bizatihi.
Ardından en hazin şarkıları dinler oldum.
Bilhassa iki kişiyken yarım kalmak…
Anlatamam belki sana yalnızlık hissini,
Masadan duran birkaç zeytin çekirdeği,
Ya da soğumuş bir çay gibi.
Kayıt Tarihi : 19.5.2023 17:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!