Kirli Hayat, Kirli Şiir / Ayrık Otu...

Akşam elbiselerimi çıkarıp bir tarafa fırlattığım gibi
Yorgun ve dağınık duygularım.
Talan olmuş, paramparça.
Avuçlarımda ayrık otları
Çizik ve yaralı.

Yüreğimin bu bedenden kaçıp,
Hayata koşması.
Yeni doğmuş bir Tay’ın
Ayağa kalkma çabalarıydı

Hayatı kirli sepeti gibi görmekten
Vazgeçemedim.
Herkes bir şeyler atıyor sepete
Ve kaçıyor.
Kirli sepetine giren
Bir daha temizlenmiyor.

Ben Yasemin çiçeklerinin gölgesinde
Çırılçıplak demlenmek istemiştim sadece.
Ama kullanıp atılan kötü duygular sardı
…Her yanımı.

Demek şiirlerde böyle kokar,
Kirlenmiş, Kullanılmış ve atılmış kelimeler.
Alıp yıkasam onları,
Hiç dokunulmamış gibi şiir yapsam
Yine kirli olur bu şiir.

Anladım işte,
Hayat ellerime batan ayrık otu,
Biraz kirli, biraz kullanılmış.
Bütün kelimeler eskimiş.
İçimdeki Aşk’da..
Ama benim duygularım daha önce hissedilmedi ki!
… Dokunulmadı!

En uzun gece de, en uzun olarak kabul edilen
Zaman diliminde,
En küçük ihtimalle bile gelecek olsan,
…. Bu kirlenmişlikle,
Bu dokunulmamış duygularımla,
olacak olma “Olasılığın” bile
Yeterdi temizlemeye Dünya’yı…