B ir zamanlar mechul bir şehirde yaşayan bencil ruhsuz bir adam varmış...
tüm canlılardan intikam alır gibi yaşamını sürdürüyormuş.oşehirde çokda güzel ahlaklı iyi insanlarda varmış
bizimki ise talkımı ele üzümü kendime felsefesi yaparmış hep.
Ruhsuz adam birgün,
umumi tuvalete girmek zorunda kalmış.çıkışta kapının orda oynayan ufak bir çocuk ona gülümseyerek bakıyormuş safsaf;
adam sinsi gülümsemeyle çocuğa yaklaşmış elleriyle saçlarını okşamış, yüzüne bakan çocuğa, sen ne kadar da güzelsin yavrum demiş... uzaklaşmış yanından.
yetimin kalbi değişik bir sıcaklıkla dolmuş
Tamamını Oku
güzel satırlardı .....kutlarım
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta