Kirli Eller Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Bugün, hava çok sahte kokuyor.
Güneş bile sanki yalandan doğuyor.
Geziyorum da mutluluğun başkentinde.
Bakıyorum da her köşede biri ağlıyor.

Sessizliğin sesi, isyanı olmak isterdim.
Ve soğuk muhabbetteki sıcak bir gülümseme.
Her zaman sıcak tutardık sağ elimi.
Tıpkı, oda sıcaklığında sakladığım sözler gibi.

Arayıp bulamamakta varmış.
Durduğun yerde kaybolmakta.
Son kullanma tarihi olan aşklar var şimdi.
Ve ne yazık ki kalan zamanda bitti.

Kara düzenin çarkına sıkışan bir çomaktım.
Kararlıydım, kalacaktım.
Farkındaydım, acıyacak, kanayacaktım.
Çünkü ben sevecek kadar ahmaktım.

Sisli bir havada kaybettim bense güneşimi.
Şimdi bir kimsesizin kimsesi oldu yüreğim.
Hep temiz görünen ellere uzattım ellerimi.
Şimdilerde ise...
Gözyaşlarımla yıkıyorum kirli ellerimi.