Kirli Elbiselerim Şiiri - Hakan Rüstem İçer

Üstümde Çocukluğumdan kalan kirli Elbiseler
Ne Yapacağımı Bilmeden Koşuyorum Yarınlara
Kirli Oyunlar dönüyor Beynimde
Çamurdan Yaptığım evler misali
Bu Yaşaması Lanet Hayatta

Kendi Çarkımı Bozmaya Çalışıyorum
Kirli ellerimi yüzüme bulaştırıyorum
Kanayan dizim bile umurumda değil
Kendi Oyunumu bozuyorum...

Önce annemin sevgisiydi içimdeki acı
Büyüdükçe büyüdü acılarım
İçimdeki acı kanayan dizim değil de
Kalbimdeki acı oldu...

Oynadığım oyun çamurdan yaptığım ev değil
Hayata karşı kirli düşüncelerimdi,
Hayata karşı direnişimdi...
Direnme gücümdü yaptığım oyunları bozmak

Üstümde yırtılan elbiselerim,
Yıpranmış çocukluğum, kanayan dizim
Bozulan oyunlarım, bozduğum oyunlar
Ve çocukluğumdan kalan kirli bir dünya...