Kirli Bir Mecnunum Aşk Leğeninde Yık ...

Seni isteme nöbetlerindeyim.Vakit keşkelerime kadar işleniyor.Sıralanıyor senli düşler, sensiz aynalarda taranmak için.Mutlu bir bülbül geliyor, aşk hüznün kalesidir.Senin kaleleri yıkacak sabrın var mı?
-Gitmeseydin de bütün bu cevapsız soruların ağırlığında ünlemlerim artmasaydı.
Yokluğunun sınıfındayım.Çok kalabalık duygular var. Her yoklamada, her soruda, her özlemde, her arayışta, seni arıyor sensizlik. İnadına içimdesin diyorum, ikna olup aşka arkaik düşler sıralıyorum.
-Çaresiz gülüşlere geleceğimi sunuyorum.Biraz gülüyorum, güllerin solmasın diye.
Hiç ve yoktan düşler peri oldu. Cemaline benli demler okuyorlar. Eski sana gelmek için özel ders alıyorum.
İlk ders:
-Ders aslında alınmaz, ders verilir.D/ersin bu aşk.
Aşk`a soyundum,t/enimi tanımadı.Bu ten, tek başına aşka ateş olmaz. Bu ten , tine adres olmaz.
-Yaşamak, sevdiğinin her zerresinde “zer” olmaktır dedi.
Yaşamak ,sevemediğinin her dirheminde derman olmaktır aşka.
Yaşamak,sevebileceğin için, içinde Çin olmak, seddini kurup güzeline karşı savunmalara hazır olmaktır.
_Yaş_ amaktır bilene.
-Kendimi sana kabul ettirmenin ettirgen çatılı fiillerindeyim. Çekimleniyorum sana.
-Sevgimizin cümlesinde kip kayması var.Anlam içre anlamlar akraşır.Hangi zamanda sana çekimleniyorum bilmiyorum.
-Ama sen yüreğimin mecbur edilmiş eylemisin.Etkensin ta içimde. Yükleminde ben kökleri salmış.Bu cümlenin ağacında yuva yapacak bülbülüm.
-Gülüşünde açılacak gülün. Ve aşk kendini itiraf edecek. İtirazlar bitecek. Yoruldum ve senin için aşka yarıldığım yar dağlarım bitecek. Kerem’in kül olduğu aşk düğümlerinde sana kul olacak hasretim.
-Yaralarıma dokunduğun, yaralarıma dokuduğun en bilinemezliklerin nakışında güleç yüzün beni toplar aşka.
Ve kavuşmalar bölünür kavuşamadıklarımıza.Hayat susar, aşk usar, sen pısar, ben dilimlenir günlerin en demlerine.
-Senden önce, senden sonra,yeniden sana doğru ,yeniden senli demlere doğru beni doğru zaman ile zamansızlık.
-Poyrazıma karışan özlü karışımlarında esmeler susar. Kendimi kaybettiğim gecenin seher yelindeyim.Elimde senden kalma yürek kılıcı .Önce geceyi vurdum, önce arzularımın şeytanlarını doğradım, önce senden giden kendimi vurdum, önce ayın gözlerini çıkardım, önce yıldızların gözbebeklerini çıkardım, önce bulutlarını perma perişan ettim, önce sensizliğe dair her şeyi yok ettim. Sensizliğin seri katili olarak serice senli olmayanları yok ettim.
-Şimdi özlemin hapishanesine atıldım. Bir seri katilin anılarını okuyorum.
-Mutsuz çırpınışlarını çiçeğin meyve olma deminde gördüm. Bana en tatlı meyve olduğun aşk mevsimindeydin.
-Ateşinde duramadım, bu aşk tadının sırrına eremedim.
-Uykusu gelen aşkların koynundayım, sol yanımda bombalar atılıyor.
-Duyuyor musun? Yaralanıyor musun?
-Kış uykusuna yatmış hatalarımın yılanın yeni yalanlarını gördün mü?
-Kırk ikindi yağmurları kırk ayaklarımı ıslatır mı ki bilir misin yar?
-Güneşi boyadım göz rengi tuvalinde, sana açıldım renk renk .
-Gözlerin hala ela mı? Hala bu yaralı kalbime bela olacak kadar sıcak bakışlar dağıtır mı?
Birbirine barışık gözyaşlarından bir damla akıtır mısın yarama.

-Betimsiz mazmunların selinde sürekler mi dizelerin.Dizlerinin dibine getirmeli sana yazdıklarım. Sevap almak için beklediğim neydi?
-Hangi neyin sesinde sesim sana aşk melodisi olur bilmiyorum.
-Öyle bir yerimden yaraladın ki yaramın üstüne yarabandı yetiştiremiyor güzeller…
Sıraya girmiş sırların sunaklarında susuzum, oysa ummanın içimde, oysa tasın sol yanımda. Ben bu tasaların asasıyım. Musa olmam gerek, bu Firavuni arzular hükümranlığını bırakmalıyım can çiçeğim.
-Yaralarımdan akan demlerin sözsüz anlamlarında kaç kitap kopyalanır kimse bilmiyor.
-Yedi verenler aşk boyunda, yedi tepeli şehir aşk soyunda, seni özleyişim kavuşma suyunda ve “ben “ sen olmuşum.
-Gel bul beni ben. Gel şimdi ol ben.
Şimdi,aşk beni sarmalamadan gel salınan selvi ol ,ertelenmiş
Huzurun mavi ömründe.