Kirli Beyaz Şiiri - Ümit Seyhan

Yapraklar gölge gölge oynaşır
Rahim gökyüzü toprak cenindir
İkisi arasında yaşanan onca kavgada
Mağlubiyet sebebim tek sevgilidir

Akşamlar
Ard arda yüzüme kapanan kapılar
Sağırlaştığın yakarışlarımı
Rüzgarlar kapıp kaçar
Denizlerde karışan nehirlere bak
Bakta gör imkansızı
Sıyırıp alabilir misin ?
çığlıklardan sesimi

Bağışlanma dilenmek arsızlıktır
Arsızdır duvar yarıklarında açan çiçekler
Ne zaman hasbihâl etsem içimden
Geçmişin tozlarıyla kirlenir güneşli günler

Kirli düşlerden uyanırım
Kirpiklerimde yangın sonrası kirli yağmurlar
Kirli bir çocuk geçer penceremin önünden
Kirli beyazları asar balkona bir kadın
Kirli beyaz saçlıdır
Sokağımızda ki tüm yaşlılar
Kirli bardaklarda kirli suyla yapılmış çaya
Uzanır kirli eller
Anlarım ki
Bir bende değil
Tüm Dünya'da beyaz artık kirlidir

Ümit Seyhan