En değerli, hazinem, diyordu, annesine.
Bana bir kez yaşam şansı verilecek.
Ben bu yaşamı kirletmek istemiyorum.
Bütün insanların, büyük bir düzlüğe dikildiğini, düşünsene anne.
Ben onların karşısına çıkacağım.
Hiçbirisinin hakkımda şerefsizce yaşadı demesini istemiyorum.
Hiçbir çocuğun, bu benim açlığıma neden oldu demesini istemiyorum.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta