Kirletmedim Şiiri - Şair Otuzbir

bir garibim artık
bıraktığından yorgun ve bitkin
dokunsalar ağlar oldum bu günlerde
bazen dokunmasalarda ağlıyorum
dokuncak gibi duran birini görünce
bak başardım sahte olmayı
bende sahte olabiliyormuşum
bak gör sevgilim
bende onlar gibi senin gibi mutluyum
eskiden olduğu gibi hala sana şiirler okuyorum
eskiden duyardın okuduklarımı
ve severdim başkasının şiirlerini sana okumayı
şimdi kendi şiirlerimi okuyorum
ama duymuyorsun
hepsinden uzaktın ama
hepsinden daha yakındın bana
hepsine karşı bi sınırım vardı
sana karşı koyamadığım
ve her defasında bu kapıyı sert kapadın
ama her defasında tekrar açıldı sana bu kapı
ama sen her açılışında
kapıyı bir öncekine göre daha sert kapadın
ve her geldiğinde kapı
daha kolay açıldı sana
çünkü bu kapıyı sadece sen açardın
çünkü sadece sana aitti kapının öbür tarafı
eskiden yazamazdım,kapardım kendimi,şimdi yazıyorum
sigarayı artık iki paket içiyorum
ölümü değiştiremicem galiba o yüzden
ölceğimi bile bile yürüyorum bu ıssız yolda
etrafımda bir çok insan var
ama yanlızım ben
çünkü onlar maskemin altındaki beni
bilmiyorlar
sen biliyorsun
beni hiç görmedin belki de
ama biliyorsun maskemin arkasındaki yüzü
bile bile senden yardım isterdim başım sıkıştığında
çıkartmaktan korktuğum için hayatımdan
hep biryerlerimde izlerini bırakırdım
kolumada kazımıştım hatırlarmısın
sevdiğin adamla birbirinize taktığınız lakabı
ve o hala kolumda
onu sevdin
beni hiç sevemedin
ama o gitti
ben hala gitmedim
ve gidenler hep kirletti duyguları
ben hiç kirletemedim.