Kirlenmiş Ruhlarımız Şiiri - Nuh Üstün

Her şey aşk değil miydi?
İçimi böyle lime lime eden kim
Neden tutuluyor dilim,
Neden kırılmış oyuncaklarım
Ah ben şu annesi olmadan
Uyuyamayan çocuklardanım
Okşasana başımı
Al yüzümü sakla
Kız, bağır ama gel
Anne gibi ol, affet yine kucakla
Senden sonra kime dokunsam
Daha çok kirlendi ruhum
Kayıptır şimdi çocukluğum
Bir köşede okumayı unuttuğum
Eski bir kitap gibi

Her şeyi kaybet ama
Ne olur merhametini sakla
Kimse iflah olmaz, ayrılık denen günahla
Gideceksen
Hiç aklından çıkaramazken de
Unutmayı öğret
Yaşamayı öğret sonra kalpsiz
Beklentisiz beklemeyi
Merhametsiz de affetmeyi öğret
Viran edip gidenlerden olma
Aşkın yıkıntılarından
Yardım et
Bir güzellik inşa edeyim

Bazen geçmişe bakıyorum
Tozlanmış yılların arasında
Küflenmiş hayallerimi buluyorum
Sen masumiyetimdin
Ben seni öyle çok fazla değil
Sadece “ anne” der gibi sevdim