Kirlenmişlik içinde kirletmek…
Bazen şaşırıyor Adem…
Kirlenmişler içerisinde, sırıtırcasına bir cam kırığı misali…
İnsanlar hayatı doğru okumuyor-okumak istemiyor belki…
Oysa hayat denilen tümün var olduğu AN, ‘’İkra’’da gizli…
Okumuyor insan, okumuyor Adem (Okunan) denilen Kur’an’ın işaret ettiği ‘’Oku’’yu…
Garip…
Kirletiyoruz birbirimizi…
Oysa tek hakim gerçek, gönülden bir gönle edilen tebessüm, toz zerresi misali…
Kırıp kirletiyoruz hakikati, umarsızca, yorulmadan, düşmanca…
Yazdırıyor Itri vakti…
Yanlış veya doğru…
Yazdıran O’ ise eğer, yazılanı anlamak şart gerek…
Hakikat kitaplarda saklı, kitaplar göçmüş münevverlerin, medfunların çığlıkları…
Kitaplar her biri bir evren, her biri manevi hazine…
Onları okumadan, O’ olanın şuuruna varmak, ahmaklık işi…
Çölde görülen renkli serap misali, uzatınca eli buharlaşan…
Kirlenmiş arkadaşlıklar, kirlenmiş kirletenler ile arkadaşlar…
Oysa kirden paklanmak yanı başımızda…
‘’İkra’’…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 20:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!