Kirleniyoruz.. Şiiri - Hüseyin Cahit İzgin

çok zaman önceydi herhalde;
bir fincan ödünç şeker için insanlar birbirlerinin kapılarını çalarlardı..
sonra şekerden tatlı şerbetten koyu sohbetler peşi sıra..

çok zaman olmuş mudur;
bir erkek bir kadına rahatsız edici bakışlardan yoksun merhaba demeyeli? ..

kirleniyoruz,kirletiyoruzda..

yaşlı bir insana ağır torbalarını taşımaya yardım etmek için neden çekinir insan? ..

yada küçük bir çocuğun yanağını sıkmak için..
her sabah karşılaştığı,
saatlerin bile şaşırdığı ama insanların yerlerini asla şaşırmadığı otobüs koltuklarında onlara bir merhaba yok mu? ..

eyvah! ..yazık bana..

köşede simit satan çoçuğun simit satması,
sandığı sırtındaboyayalım ağabey! demesi ne kadar normal değil mi? ..
hayatımıza yerleşmişler bir sokak tabelası bir kaldırım taşı gibi..

ve bu kadar garip olay içerisinde bu kadar normal yaşamak,yaşayabilmek ne kadar normal/garip bir durum? ..

dedim ya..

eyvah! ..yazık bana..