Kirlendik Şiiri - Aysel Çoban

An gelince bir tarla ortasında doğan
Ot yığınlarının arasında büyüyen
Yenisini göremediğimiz eskilerle
Analarımızdı bizi sırtında taşıyan
Çalışırken sırtında bağlı tuttuklarıyla
İstedikleri tertemiz bir nesildi
Başaramadık temiz kalmayı

Doğduğumuz yerlerde kaldı masumluğumuz
Hep böyle kalacaktık, hep böyle temiz
Olmadı kirlendik.

Bıyıklarımız terlemeden elimizde tırpan
Dor bir atın sırtında gençliğimiz
Şafakta söken güneşin arkasında hayallerimiz
Babalarımızdı bizi asker ocağına hazırlayan
Her dönüşümüz, sevdalarımız için bir ümitti
Daha iyi bir yaşam için çekip gidilirdi gurbete
Kazanamadık bu savaşı

Doğduğumuz köylerde kaldı sevdalarımız
Hep sevecektik, hiç vazgeçmeyecektik.
Olmadı vazgeçirildik.

Bir göçtü içimizde beklentiler, bir yeni hayattı
Bu şehrin büyüsünde kaldı geleneklerimiz
İkili yaşadık bu şehri varoş sırtlarında
İdeallerimizdi bizi hayata bağlayan
Her direnişimiz, biraz daha yakınlaştırırdı çaresizliği
Kim olduğumuzu sorgularken,
Ne çocukluk, nede gençlik kaldı bedenimizde
Yenemedik bu haksızlığı

Doğduğumuz evlerde kaldı çocukluğumuz
Hep çocuk kalacaktık, hiç büyümeyecektik.
Olmadı zamanı durduramadık.