Kirlendiği an sokakların Şiiri - Kenan Faik

Yoruldum
Hem de çok
Hayattan…
Kalabalıklar bir vızıltı sanki
Kulağımda sürekli uğuldayan
Hiç ama hiç yorulmayan
Ve hiç bıkmayan…
Ama sürekli
Kafamın içine çeri çöpü acımasızca boşaltıp duran…

Işırdı eskiden ışıksızlıklarda şehirler
Göğe bırakıp rüyalarını…
Ay bir başka güzel görünürdü gözüme
Yıldızları sanki cilalanmış
Bulutları tertemiz bulurdum hep, öylece…
Yağmurun temizlediği yüreğim gibi
Soğuğun tenime verdiği o ilk haz gibi…
Seni bulurdum sanki
O şehrin kollarında her gece…

Kalmadı oysa artık eski tadı kelimelerin
O köhnemiş şehirler gibi
Surları yıkılmış anılar gibi
Kalmadı kaldırımların
Sessizliklere fısıldadıkları o güzelim hikayeler…
Kirlendi geceleri sokakların
Çöplerin saçılıp etrafa saldığı o iğreti kokular
Sardı sanki, sen kokulu sayfalarımı
Nazire yaparcasına yangınlara
Sızıp karanlık odamın penceresinden…

Ve sen
Neden şehirsin?
Neden gece
Neden yıldız
Neden sokaksın?
Söyle…
Yoksun hep
Kirlendiği an sokakların…
Yoksun
Alevlerine kalınca sayfalarımın…
Yoksun işte
Yok
Yok…

Sayfalarıma kızıp kaçtığın tüm karalamalarım
Bataklıklarımdı oysa benim…
Ve ışıksız bıraktığın şehirlerin rengiydi hep
Kalemime musallat olan o bütün karalar…
İşte bu yüzden kirleri sokakların
Sayelerine kaldı hazan hazan avazların…
İşte bu yüzden güzel değil
Gecesini kaybetmiş şehirlerin…
İşte bu yüzden gecelerde hep
Sana sessizliğim
Sana sitemim…