Kirlendi Ruhun Şiiri - Fırat Gül

Şimdi yağmurları savuruyor rüzgar,
Yüreğimde oluşan sellerin önünü alamıyorum,
Fidanlar büyüyüp ağaç oluyor,
Ama sen !Ah sen !
Hala yüreğimde yaramaz küçük bir çocuksun.
Beyaz elbiseler in üzerinde,
Ama ben beyaz sevmem ki ,kalbim bu kadar kararmış ken,

Ağlamak istiyorum,saatlerce hatta senelerce,
Belki de seni özlüyorum,gelmek istiyorum yanına .
Ama sınırlarımız çizilmiş,
Sen ruhunu göklere teslim etmiş bir fani,
Ben ise her şeyini yitirmiş bir günahkarim.

Trenlerin raylarına bağlasalar beni,
Dar ağacında sallandirsalar ,
Canım yanar mı bilmem,
Ama şu yüreğimdeki ateş sönmez biliyorum.

İnsanlar gördüm bana benzeyen,
Acılar yaşadım hemde en incitenini,
Ama bir senin gibisini bulamadım hiç .
Sen Dicle gibi tertemiz din birkaç sene önceye kadar,
Kimler kirli gözyaşlarını akıttı tertemiz sularına.

Her hikaye sahibinin kaderidir,alın yazısıdır.
Kiminin hikayesi iyi başlayıp kötü bir sonla biter.