Kirlendi baba ocağının sacağı

baba demek nâr-ı azaptır artık dilime

kibritçi kız
yak ateşi

üşüyorum

kırmızı başlıklı kız değilmiş dünya
suskun emekleyişim, ustura bakışlarından korkar
Peygamber örümceği örseydi keşke gömleğini
genzimdeki arşın kokusunu duyardın belki
köşelerde ayağımda salladığım
öpülmeyi bekleyen yaram / küçük ama
gök kubbe ağlar

annem olsa çığlıklarımın üstünü örter miydi
-baba
yoksa o da sen gibi
yağmur yürekli bedenimin renklerini söküp
/ uğur böçeği çizimli eteğimi
satar mıydı?

-annem
ne zaman kaçıp, ısırgan batımlı sokaklara bıraktın beni
yüz görümlüğü çeyizim / her gün çoğalan dert
ve lâl büyüyen devşirme k/ayıplarımla doldu.

kanatları bağlı yüreğimdeki serçenin
doğ/u/rulamayacak kadar boyu kısa
yunsam zemzem suyunda
kişneyen kurtlar korkar mı / annem?

yıldızlara ihtiyaçım yok s/aklayamadığım beşik evimin coğrafyasında
saçlarını tarayamadığım değersiz tüm bebeklerim çalınmış
üşüyen sol yanıma aldırmadan entarimi telve karası yapsanız da
Allah’ım /yırtılmış feryadıma
ebabil kuşları gelmesin
alis harikalar diyarına uçarım birazdan

saklambaç oynarken soytarılarla
neden hep çocuklar ağlar / annem?

-annemm
uyuyan güzelinin
gün/âh doldu kumbarası
yetmedi yine
alamadı uçan halıyı

babamın emanet taşıyan eğri omzundan
ve yine beceremedim
kamburlaşmış sol yanı
yabancı kucaklara düşürdü
yine atlı karıncadan