Kırların Kokusu (I) Şiiri - Hulki Can

Kırların Kokusu (I)

“Yastığının kenarına düşmüş siyah saçları
hareketsiz ve karanlık bir şelaleyi andırıyordu...
Nihayet çınar yaprağını, bir inci dizisine sarıp
onun dağınık saçlarına attıktan sonra, kaçtım.”
Firari, Bölüm 30, Rabindranath TAGORE

I. Moderato cantabile
Kırların kokusu
Uyuyor musun?
Kırların gülü
Uyuyor musun?
Bütün çocuklar
Uyuyor mu?
Tatlı bir uyuşma ve yorgunlukla
Her şeyden uyku damlıyor mu?
Kim gidecek maviliğin yurduna
Saçılan büyülü ışıklara
Ve kim söndürecek ezgileri
Kırların rengi solarken?
Sen mi sevgili
Sen mi gideceksin
Rüyaların sokağına?
Ki oraya inilir bir merdivenden
Piyano tuşları gibi sekerek
Düşen bir top gibi
Parıltısı yağmurun
Dökülmeden dallardan
Gelmeden gece
Hatıra kokan köşelere
Sönmeden ağaçlardaki turunculuk
Umudu kırılmadan
Bekleyen kızın
Siyah saçlı romantik kızın
Saçlarında hüzün rengi
Gözlerinde kanat çırpan ışığı
Batmakta olan bir güneşin
Donuk ve puslu bakışı
Kristalden damlara
Pırlanta renkli
Koyu lacivert akşama.
Menekşe kokulu eski evleri
Öpüverdi mor akşam
Gözyaşı gibi
Dökülüverdi
Rüyaların sokağına
Ki orada bir kız
Beklerken sevgisini
Kalbi uyanık ayak seslerine
Dünyanın ortasında duran
Gelecek sonsuz yoldan
Sanki bir beyaz gül
Süre duran bir rüya.
Lüle lüle
Birbirine karışan
Saçların gibi mor akşam
Gitmiştir maviliğin yurduna
Sevgi dolu akşam.