Gözyaşlarının gücü vardı eskiden
ırmak yüklü adamlardır, tuz katarlarının ardınca giden
gölgemizde damlaların bıraktığı izlerden
açılırdı hayal, tuzun sudan bukağısı çözülürken
Utanır arınırdık şehirde fazla kalmak suçundan,
akıl danışırdık yağmura, nasıl döneriz
evlerimize doğru yollarından,
nasıl fener yapıp kemiklerimizden, tütsüleriz
gecenin mor arı
..........
..........
Kayıt Tarihi : 11.6.2012 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu tavrı Pretosto ediyorum.Eğer bugün Hiç birşey yazmazsa bu sayfaların ne kadar yavan kalacağını göreceksiniz.' Meyve veren ağaç taşlanır kesilmez.
TÜM YORUMLAR (27)