Kırlangıçlar da Sever

Bahçelerde çiçekler açtıran sen bir arı
Belki bir panayır olur otogar veyahut bir tren garı
Kırpmadaki telaşı kirpiklerin ve heyecanın
Yüzün cennetine çektiğin ipeksi utanç duvarın
Sen bir kırlangıç kadar narin
Ve ben yaralı kalbimle savunmasız

Ne yazık ki bu pencereler ve bu sabahlar
İçimi senin kadar aydınlatmakta çaresizdir
Binbir geceli masallarla işte bu aşk
Beni tekrar doğurmakta ve var etmektedir

Şimdi ben, bir başıma
Tam burada, bu şehrin ortasında
Dört bir tarafa kıvrımların yakıştırıyorsam dudaklarının şayet
Seni anmakta olan bir yerde
Yaşamaya çalışıyorum demektir

Oysa yine de bayram eder gülüşlerin
Şenlendirir evimi, bayraklar asarım balkonuma
Benim dünyam içinde
Buram buram ellerin kokulu bir gökyüzü
İçimde senden olma gül yüzlü bir saltanat var
Nasıl anlatsam? bilmiyorum...
Belki zor belki güç fakat mümkün
Bir kan ihtiyacı kadar acilsin büsbütün