Evin hengâmesi mola vermişken, biz ikimiz
akasyanın kuşlara sabrını dinlerken,
balkondaki çamurdan yuvada, uzak bir arzunun
anne kırlangıcı kuluçkada, ve kaygımız hamileyken...
Teni rüzgârlı ve yüzü uzak
bir kadını düşündük, sustuk.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta