Kırlangıçlar Şiiri - Erdal Alan

Mavisine daldı gözlerim
Bazen bir bulut girdi seyrime,
Bazense bir kırlangıç bozdu;
Çığlıklarıyla bakışlarımı engine.

Ne güzeldi rüzgarla raksı,ne asildi...
Dakikalarca seyre daldım.
Bir yandan onu seyrediyor,
Bir yandan resmediyordum hatlarını.

Kanatlarım olmasını istedim bir kez olsun
Onlar gibi uçmak,tenimde hissetmek istedim;
Dağın ılık esintisini,rüzgarın sesini.
Gözlerimi kapadım,bende özgürdüm tıpkı onlar gibi

Gündüz rüyası olduğunu bilsemde ses edemedim
Kanatlarımın arasından süzülen rüzgar
inandırdı beni hayalime,bitmesin istedim ama
Yere inmek vakti gelmişti aşkın pembesinde...

Gözlerimi açtığımda üşüdüğümü farkettim...
Hala tenimdeydi rüzgarın kokusu
Yavaşça ayağa kalktığımda anladım
Yanıbaşımda, tamamlayamadığım kırlangıç resmi
Göğsümün üstünde bir tüy sanki teşekkür eder gibi

Semalara baktım hiç tereddüt etmeden
Sanki son kez bana dans ediyorlardı kırlangıçlar
Kanatlarım olmasada özgürlüğümü hatırlatsada bana
Herkes bilsin... kuşlar kadar özgürdür insanlar