Kırlangıçdönümü Şiiri - Mesut İlkay Yanık

gözlerinden fırlayan
alelade bir bakış bile
beni kül etmeye yetecek kudrette
bir alev topu gibi
üzerime üzerime geliyorken
mümkün mü sana birkaç saniyeden
ziyade bakabilmem
kalabalıklara saklanırım
üzerime çarpabilecek bakışlarından
yakalansam gözlerine
bir tablonun içinde tutsak
edvard munch’ın meşhur figürü gibi
donar kalırım karşında
yüzünden gözlerime dolan bahar
bedbinliğe tutulmuş ölgün gönlümü
yeni bir dinçlikle canlandırır
gülüşün bir bayram sabahı
değilse nedir
bundan daha fazla ruhuma
mutluluk verecek ne olabilir
dudakların böylesine kan gibi kızıl
ve şarap gibi sarhoşluk vericiyken
mümkün mü herhangi bir rengin
bir daha bana böyle tesir etmesi
saçların bir çığlık gibi
dağılır omuzlarında
akşamüstü rüzgârlarıyla
her bir tel bir köprü gibi
uzanır gönlüme
hep uzaktan
uzaklardan seyrederim geçişini
yer delinir
yol bükülür yürüyecek olsam
poseidon’un üç uçlu mızrağı
yüreğime çarpar
içimde depremler olur sanki
mümkün mü bir adımdan
daha fazla yaklaşmak sana
üstelik mevsim kırlangıçdönümü
çirkin bir bağbozumu
tabiatın genç yüzü solmuş
yaprak dökmüş bütün ağaçlar
griye ve çürümüş daha başka
renklere teslim olmuş
mavimiz, yeşilimiz, kırmızımız
ümitler dağıtan bahar güneşimizin
sapsarı ışıkları bile
simsiyah bulutlara mağlup olmuş
mümkün mü bu mevsimde
bir sevda düşlemek