Ah lora...
Dedim...
Gitme...
Herkes sevemez...
Sen herkesi..
Kim seni düşününce mutlu olur lora...
Sen kimi düşününce mutlu...
Bahçesine bahar getirdiğin ev
Boyadiğin duvarları mavi
Solmuş
Sensiz
Sessiz
Kırlangıç sesleri...
Kimse anlamaz
Sen anlarsın lora...
Ne yakut yüzük
Ne inci bilezik
Daha güzel
Saramaz
Narin ellerini
Benim gibi...
Biliyorum lora...
Gitmen lazım
dı belki
Yaşamazsa insan
Anlamaz
İnsan ne ile yaşar lora...
Ahmet Yıldırır
Kayıt Tarihi : 26.9.2023 04:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şiir şairin hayali kadını lora nin mecburi olarak gidişinin ve geçmiş güzel günlerin huzursuz edici anılarından hatirladiklarini aktarmaktadir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!