Kırlangıç Olmalı Şiiri - Reşat Öztoprak

Sis çökmüş her bir rüyanın sokağına
Ben üşüyorum
Sokuluyorum yalnızlığıma

Bütün sahiller kararmış ölülerle
Hırıltılı, soluk soluğa bir nefes, içimde
Koşuyorum bir karanlığa, kumlarda
Bu rüya bitecek diyerek sonunda
Son bir gemi bile kalmayacak diye limanda

Bütün toprağı suyla akıp gitmiş
Güneş gördükçe kuruyup solan bir çiçek gibi
Saklamaya çalışıyorum köklerimi saksıda
Saksı renginde, yalnızlığımda

Oysa
Bir kırlangıç olsaydım bulutlarda gezen
Gerekmezdi rüzgara direnen yaprak olmaya