Kırlangıç Kuşu'nun Cenneti

kırlangıç kuşlarının yuvasını yaptım bugün.
çok ama çok huzur vericiydi.
güzel günlere, maviliklere;
umutla, kanat çırpan o güzel gözlü kuşlar.

gagasındaki bir tutam ekmeği ile,
anne kırlangıç geldi sonradan.
önce ürktü, korktu.
ama gitmedi.
canından can kattığı minik yavruları oradaydı çünkü:
onları bırakamazdı.
kim bilir belki de, beni yaz temizliğine kalkışan;
süpürgenin sapı ile yuvasını bozacak bir cellat sandı.

bekledi.
korkuyla, uzun uzun baktı gözlerime.
bir süre sonra beni anladı, hissetti:
ona zarar vermeyeceğimi, ona yardım ettiğimi anladı.

hayatta bir insanın;
doğduğu, büyüdüğü, yaşadığı evinden kıymetlisi yoktur.
evet bir gün, büyürsün: '' adam olursun '' ve evinden uçma vakti gelmiştir.
kendine yep yeni bir ev kurarsın.
tıp kı, yavru kırlangıçın büyüyüp;
saçak altlarına kurdukları evler gibi..

hayat çok kıymetli.
hayat, bize karşılıksız verilmiş bir ödül.
ve bununla kalmayıp, ödülden sonra da bir ödül: cennet!

işte, o anne ve yavru kırlangıçların yuvasını yaptığımda,
ben ki, bu kırlangıçların gözlerindeki mutluğu, cenneti gördüm..

hayatınızda, hiçbir sebeple, hiçbir koşulla;
kendinize bile isteye cehennemi yaşatmayın.
kendi cehenneminizi kendiniz yaratmayın.

tok'un açın halinden anlamadığı,
zengin'in fakir'i hor gördüğü,
evsizlerin yan gözle bakıldığı bu hayatta,
siz olsun, bir kırlangıç kuşunun yüreğindeki masumluk ile yaşayın.

değil kırlangıç kuşları;
hiçbir canlının, ki bunun içine insan da dahil:
kişisel menfaatleriniz uğruna, göz dikmeyin.

belki de, öbür dünyadaki cennetiniz;
bir kırlangıç kuşunun kaderindedir.

sağlıcakla.

12.04.2018, BURAK ÖZKAYA.