kırlangıçlar sefil kaldı saçlarında
dinmeyen öfkelerinde zaman susuz..
bitmek tükenmek bilmez baharlar bu yaşadıklarımız
kaç asır geçti böyle uykusuz.?
saçının tellerini karıştırıp da duran
asi bir boran oldu yalnızlığın elleri
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var