Kırlangıç Fırtınası Şiiri - Yağmur Damlası

Teker teker tüketiyoruz
Umutlarımızı hayattan yana
Ne varsa;
Hafif rüzgarlarla savruluyoruz
Bir o yana bir bu yana
Kurumuş yapraklar gibiyiz
Rüzgarlarla savrulup duran
Güçsüz kelebekleriz
Üzerimize dünyalar kurulan
Aynalarda yüzümüz
Tanıdık gelmiyor artık
Kör bir düğümüz
Kim ne zaman nasıl attı
Hayata böylesine
Bağlanıp kaldık
Ne zaman ve ne yandan esti de
Bu kırlangıç fırtınası
Farkına varamadık
En güzel aşklarımızı
Mazinin derinliklerine
En vefakar dostlarımızı
Toprağın göğsüne bıraktık.