Kırlangıç Fırtınası Şiiri - Mehmet Özer

Bir kırlangıç fırtınası daha başladı
Ve ben yine kırlangıç olmak istedim
Sıcak bir ülke hayali kurarak
Yeni umutlarla yeni isteklerle uçmak istedim
Masmavi gökyüzünün sonsuz doruklarında
Aklımın her köşesinde ayrı raflarda duran
İdeallerimi sofranın tam orta yerinde
İnsanların seyrine sunmaktı aslında
Yegane dileğim.

Özgürce düşünebilmenin zevkini tatmalı
Yeri geldiği zaman çocuklar gibi
Saklambaç oynayabilmeli
Ne bileyim hiçbir şey yapmasam da
İstemediğinde gözler körebe olmamalı
Bunları söylerken tereddüt etmemeli
Herkes kabul etse de etmese de
Yaşamın o hür sesini duymalı.

Sahnenin tam ortasına gelip
Beyaz ve plastik sandalyeye oturup
Sizleri en içten devrimci duygularımla
Selamlıyorum dediğinde sanatçı
Bir alkış koptu; dinleyiciler mutlu oldu
Aslında alkışladıkları onun devrimci
Olması değildi sadece
Düşüncesini özgürce ifade edebilme
Cesaretiydi takdire layık olan.

Hiç anlamamışımdır; inanamamışımdır
Yurdumun şairleri, ozanları, aydınları
Neden kaçmak zorunda bırakılmışlardır
Uğruna hayatlarını verecekleri
Varlarını yoklarını feda edecekleri
Anavatanlarından
Ve aklım almamıştır,onlar
Sıla hasreti çekerken gavur ellerinde
Yaşadıkları sürece neden bu kadar
Saygıya ayan yaşamışlar.

Yoksa biz onlara yeteri kadar saygı
Göstermedik mi
Anlayamadık mı bize neler yansıtmak istediklerini
Yada anlamaktan mı korktuk
O yüzden mi sürgüne gönderdik onları
Ve ihtilaller,devrimler yapmak
Zorunda kaldık yaşamı düzene koymak için.

İşte bu yüzden kırlangıç olmak istiyorum.
Hür olmak, özgürlüğü doyasıya yaşamak
Ve kaçmamak istiyorum başka ülkeye
Çünkü ben yurdumu, ve yurdum insanını
Her şeyden çok seviyorum.