Kırlangıç Fırtınası Şiiri - İsmail Akyüz

bir kırlangıç fırtınası yinelenirken
ayın yüzüne düşer gölgen
gizli gizli çalınan eski bir tamburun
hüzün saçan bencil sesinden
atarım kendimi taş odalardan dışarı
koparıp yarım şiirlerin biçare sessizliğinden
bir avuç yalancı güneşle
kandırılmış badem çiçeklerinin
sararıp solan masum çaresizliğinde
yine de o lanet tambur susmak bilmez içimde
haykırmak isterim ulu orta
ağzımda kalır hilafsız sinkaflı küfürler
içimden feryad-ı figan etmek geçer
oysa dudaklarımda suskun bir ıslık bile olmaz
yoktur sessizliğin yurdunda sözler
ve ayrılıklar yıldızlara asılmaz