Kırlangıç Çığlığı Şiiri - Esra Algan

Sarkıta tutunmuş küçük yuvada

Tiz bir kırlangıç çığlığı

Pamuk ipliği kadar incelir

Eğreti yalnızlığın uçurumunda

Uçmak, bir arşın mesafedir

Uçabilmek, Arş’ın ötesi…

Binbir umutla büyüdükçe

Pençesine düştü akbabanın

Eğmeden başını son defa

Baktı mavinin yedi rengini

Doğuran gökyüzüne…

Tiz bir çığlık yankılandı yine

Kimsesizlik dağından

Gözlerini kararttı zamansız gece

Çırpınmayı diledikçe umudundan

Bir kanat diğer kanadı tetikledi

Bir tetik ömrüne yetti

Uçmayı denemek yaramadı

Yalnızca kanadı değil

Yüreği de kanadı…