Kırlangıç Şiiri - İsmail Hakkı Şeker

Kırlangıç kuşları yere
Yakın uçar ya
Düşecek çarpacak
Diye
İçin dışına çıkar
Aniden bir nefes alır
Oh dersin

Birden yükselirler göğe
Korkun boşunadır
Anlarsın
Bir rahat iç çeker
Yoluna devam edersin

İşte bende
Sensizken öyleyim
Yaklaştığında yanıma
Kaygım tavana vurur
Uzaklaştığında
Gönlüm bir hoş olur
Derin derin
Nefes alır
Yere çarpmadı kuşum
Der
Kendimi avuturum

Sonra
Sonrasını ne sen sor
Ne ben söyleyim
Sen kurtulursun
Ben oh çekerim
Paramparça olur
Yüreğim

Dayanamaz yokluğuna
Gönül kuşum
Saban gibi işler
Sensizlik
Çamur bataklığına
Kazdıkça yeri
Çıkar karşına
Savrulur çırpınır
Kırlangıç
Gönül mezarlığında

06/05/2004