Bu koca şehir senin olsun,
İstemiyorum istanbul'u.
Yağmurlu sabahlarda ıslanan taşları,
Koşuşturan insanları.
En önemlisi aşkımın sırdaşı
Ağlayan sokakları.
Bu saatten sonra sevsem ne olur?
Ne olur ki senin için ölsem.
Ah şu kırklı yaşlar.
Hiç sevmedim ben bu yaşları
Sevdayı acıyla beraber yaşadığım,
Gözyaşımı içime akıtmayı öğrendiğim
Görenlerin;
Vay be! Böyle sevende kalmış dedikleri,
Hiç sevmiyorum sizi,
İstanbul ve;
Yok olası kırklı yaşlar...
Kayıt Tarihi : 28.5.2009 22:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Filiz Çakan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/28/kirkli-yaslar-ve-istanbul.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!