Kırklandım... Şiiri - Mahmut Karahan

Bir fincan kahvenin
Kırk yılı vardı
Ve ben kırkındaydım
Dönerim kırkların semahında
Uzun bir çizgi
Uzun bir yoldu
Çember
Doğum
Siyah akan bir suyum
Küçük bir çekirdek
Yemende başladı öyküm
Sumatra,Selebes, Timar, Bali...
Gezerim dünyayı
Habeşistandaydım ondördüncü yüz yılda
Sertim, Keskinim
Özeldi, tadım ve kokum
Kendime özgü kimliğimle
Harmanlandım ellerinde
Bakır bir cezve mekanım
Küçük bir tohum hikayem
Hoş sohbet
İbrikte üçkez kaynadım
Kızım, Babam, Karım..
Pierreloti Eyüp`te keşfetti beni
Bach` ın kantan`tı oldum bir keresinde
Tahtakale de kara bir inciydim
Beni anlatırlardı
Kırk kişiyi atından düşürüp
Kırk kadına sahip olmuştum
Şatafatlı parizyen partilerde
Uyandı Balzac uykusundan
Bir sabah
Boş midesine gönderdi beni sessizce
Metofor şovalyesi dörtnala
Kağıt mürekkeple doldu
Siyah tozlu bulut açıldı
Siyah çıkan bir su
Balzac kendinde artık
Bir fincan kahvenin
Kırık yılı vardı
Ve ben kırkımda
Dönerdim aşkın semahında...
M. KARAHAN