Bir yol tuttu mu insan, dönmüyor geri,
Usta işi günün ardından,
Alacakaranlıkta serildi önüme vaatler.
Her hevesle yeni bir kılıfa giriyor,
Kendi kendimi yediriyorum bu açlığa.
Kendimi unuttum o tereddütte.
Ne hoş bu hızla içimi deşmek,
Sana mı kızgınım, bana mı? bilmem.
Dünyanın yükünü sevdayla ölçemem.
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!