Kırkını Uçurmak Şiiri - Zinnur Aldaş

Çıkıp uçsuz bucaksız haşin bozkırlardan,
Anadolu toprağına geldi ırkım benim.
Nice insanı bağrına basan asırlardan,
Şans,İkibinyirmiye denk geldi kırkım benim.
...
Neler gördüm ve neler yaşadım şu hayatta,
Sağlıkta gördüm,hastalıkta gördüm,mematta,
Mevsimler karıştı,çoğu kez yandım Şubatta,
Haziranda çıkmadı sırtımdan kürküm benim.
...
Gözümü her yumduğumda beyaz bir çuldayım,
Yaşam denen denizde incecik bir saldayım,
Ozan Veysel gibi "Uzun ince bir yoldayım",
Budur hayata dair en güzel türküm benim.
...
Birilerinin hayali sırçadan saraydı,
Oysa ki ruh misafir, beden ise kiraydı,
Aradığım şey ne mal,ne mülk ne de paraydı,
Hakikati bulamamaktı tek korkum benim.
...
Okudum,düşündüm,sorguladım,ağladım,
Yeşil ümitlerimi ağaçlara bağladım,
Aklım ve kalbimle çok az antlaşma sağladım,
Hep olmazlara açıldı gönül arkım benim.
...
Hafız oldum ya bülbül gibi Kur'an okudum,
Şair oldum ya nakış nakış şiir dokudum,
Bindokuzyüzseksenden önce de ben yok idim,
Ah şimdi yine yokluğa döner çarkım benim.
...
İnsanoğlu bazen mutlu etti bazen üzdü,
Akıl,hakikati hep kalp imbiğinden süzdü,
Sanmayın ki yaş kırk olunca her şeyi çözdü,
Okuma bilmeyen çocuktan yok farkım benim.
...
Bilirim ki yine hevesler yarım kalacak,
Doğduk ama nâçâr sonumuz toprak olacak.
Kabrimde bile beni her an mutlu kılacak,
Söylensin dillerde hüzün yüklü şarkım benim.