Kırkında KIRKLANMAK... Şiiri - Fikret Tu ...

insanı,
kırkından sonra
teneşir mi paklardı
merak etmiştim! ..
desem de
siz inanmayın
bu,
liseli bir kızın
bana olan
çılgınca tutkusuydu...
öyle
bir sevdaydı ki
ikimizin yürekleri
onu taşımaz olmuştu...
bir gün
şeytana uymuş
bisikletlerimize binip
ormanın yolunu tutmuştuk...
gören olurları
söz eden olurları
hep tekerlerin
hışırtısına bırakmış
sağdan soldan
kuşlar havalanınca da
biz kendimizi
vurulmuş sanmıştık...
ormanı;
yeşil kokularıyla,
su şırıltılarıyla,
kuş cıvıltılarıyla
rüzgarıysa
yapraklardaki şarkılarıyla
bizi kutsar bulmuştuk...
yan yana bıraktığımız
bisikletler bile
yerlere yuvarlanmıştı
bize özenince...
kırklanmak
bir hoş olmuştu
liselinin,
alev alev coşuşunda
ormanın en kuytularında...
insanı,
kırkından sonra
teneşir mi paklardı
merak etmiştim! ..
etmiştim de
bu kadar
çabuk paklanacağımı
hiç ummamıştım...

Fikret Turhan-Yalova,
19.03.2015