Kırkıncı Yıl Şiiri - Emin Bekiroğlu

Kırk yılın sukutu, döküldü bir gecede
Beyaz kağıt ve bir kara kaleme
Kanadıkça kanadı, dökuldukçe saçıldı,
Bir çırpıda yazdım, yasadigim garip hayatı

Kırkıncı yıl bitdi, söndü ruhumdaki heycan
Hatirlayacak ne kaldı, geçen kırık anılardan
Dostlar da kayboldu, zaman carkindan
Şimdilerde sormuyorum kimseyi,
Hiç çalmayan, o meçhul telefondan

Kırk yılım var, geçti ne baharlar
Ne boranlar gördü bu göz, ne kışlar
Sonunda babam da terketti, bu sonbahar
Hüzünler şiirde kaldı, gözümde acı yaşlar

Soylenmemis çok söz var yüreğimde
Bir hüzün dağı gibi birikti, bir kosede
Karanlık, ıssız kalp dedikleri o mahsende
Anlatmanın hiç yolu yok, kurumuş yaralar
Özlem ve acı dökülür, kanadikca yaralar

Yüzüme bakıyorum, bir de geçen zamana
Zaman acimamis, harcanan çocukluğuma
Ya gençliğim, bahtsız, simsiyah saçlarım
Kırkımda terketmiş beni, sefil siyahlarım
Aklara teslim olmuş masum umutlarım

Bir aynanın karşısında şimdi tanimadigim yüzüm
Geçen ömrü görememiş vefasız gözüm
Kırgınim sana geçen kırk yılı haykirmayan aynalar
Silmeklede geçmez artık yüzümdeki derin hatlar

26.02. 2024 hatirasi