Kırkikindi Yağmurları Şiiri - Selami Ateş

Başkentin ruhları bunaltan
Sıcak yaz günlerini,
Nefesiyle serinleten
Kırkikindi yağmurları...
Küllenmiş
Hicran ateşlerine dökülen
Benzin sağanakları sanki...
Gül yaprağından süzülen
Yağmur damlaları mı?
Yoksa gözlerinden
Akan yaşlar mı?
Sevgilim,
Gönlüme böylesine dokunan,
Anlayamam...

Biz, iki firari âşık,
Yasak sevdalarda,
El ele dolaşırken umarsız,
Takılı kalmış aklımız,
Beklenmeyen vedalarda...
Ağlamak isterim:
Düğümlenir boğazımda hıçkırıklar,
Kuruyuverir gözlerimde yaşlar,
Yapışıverir birbirine kirpiklerim,
Ağlayamam...

Serinletir kırkikindi yağmurları,
Hasretlere mülteci yaz akşamlarını...
Ayrılığa ayarlı saatin alarmı
Susmalı, şaşırmalıydı o anı...
Gözlerin ‘’gitme, kal’’ diyordu,
Tırnakların ellerime batıyordu,
Hırsımdan dudaklarımı ısırıyordum,
Kendi kendime
‘’Ayrılığın sebebi,
Kırkikindi yağmurlarıdır’’ diyordum...
Tam bu sırada
Alarmını duyuyorum saatin,
Veda vakti biliyorum:
‘’Elveda sevgilim, elveda,
Tüm yaşanmışlıklara...’’
Bırakıp gidemem asla, sensizliğe
Katlanamam

Dağınık saçlarından
Akşam esintisiyle gelen
Lavanta kokuları,
Kirpiklerinde ışıldayan damlalar,
Göğsünden yükselen
İsyankâr hıçkırıklar,
Cevabın oluyor,
Bu sonsuz vedaya...
Kaskatı donup kalıyorum,
Senden asla
Ayrılamam...

Ayrılık deminde sevda güllerini,
Göğsüne taktım solmasın diye,
Gizemli tüllerle sardım gözlerini
Başka biri kalbine girmesin diye...
Ankara’da
Serinletse de kırkikindi yağmurları,
Hasretlere mülteci yaz akşamlarını,
Faydasız, yazık ki sevda yangınlarına...
Artık iznim yok bu yağmurlara,
Hiçbir zaman yağmasın ne olur,
Çünkü tahammülüm kalmadı sevgilim,
Daha fazla yanmalara,
Dayanamam...