Kırkikindi Şiiri - Osman Deniz

1.Gölge tutarken hayal
İnsana doymaz toprak
Aynalar hiçe bakar
İz bırakmaz bakışlar

2.Güneş kemirir çölü
Düşerken gözyaşları
Sonsuza kazınır aşk
Ölüm saramaz onu

3.En yüksek en derinin
Sevdalısı ezelde
Kavuşmak değildir aşk
Buluşmalar mahşerde

4.Söküldükçe dikilir
Acılar her dem taze
Bir hüzünlü kehribar
Acıyı saklar bize

5.Sinelerde gizli kor
Çelik sağar demirden
Gözyaşıyla yoğrulur
Kırılgan kederinden

6.Sonsuz yanında sayı
Ölüm yanında hayat
Varlığımız bir serap
Çaresizlik gözlerde

7.Dar gelir mi hiç toprak
Ağaçların köküne
Acı içinde büyür
Yürekler aşka teşne

8.Zembereği boşalmış
Bir saattir yürekler
Çarpar öteye sarsak
Yollar düğüm geriye

9.Sıcak tutar hayaller
Damarlardaki kanı
Karasevda ateşi
Naziredir güneşe

10.Bir heykelin soluğu
Kadar gerçek miyiz biz
Yele savur gölgeni
Gövde aynada köle

11.Her gece o uykuya
Yaslanır düşer başlar
Binbir hayal içinde
Öyle dolaşır ruhlar

12.Varlık hiçliğe düşer
Hiç bıkmaz gündüz gece
Ufkun ardında bekler
Ölüm bizi sessizce

13.Doğmak için yeniden
İpekböceği örer
Tabutunu ipekten
Ölüm müjde öteden

14.Zemberektir boşalır
Yeniden sarmak için
Varlık düşer hiçliğe
Yeniden doğmak için

15.Küf küser mi hiç neme
Yosun tutar mı bulut
İçinde aşk olmasa
Buzdan kalıptır gövde

16.Ölüm hayat aşısı
Her doğan yeni tende
Ateş olmayan yürek
Soğuk bir tendir canda

17.Aynalarda kaybolur
Geçmiş zaman yüzleri
Aşktır değer sırrına
Sonsuza iz bırakır

18.Ölü görmemiş kefen
Mutsuzluğu içinde
Aşksız geçen hayatta
Gölgesiz gezer beden

19.İskeleti ruhların
Yapışır mı bedene
Kanla yazılmış hüzün
Alınlarda kitabe

20.Yeniden başlar her an
Yeniden ve yeniden
Hep yeniden ölünür
Ölüm kendi ölmeden

21.Çare yoksa ölüme
Neye yarar ki zaman
Bırak geviş getirsin
Öteye inanmayan

22.Gönülleri harlayan
Kelimeler dökülsün
Bırak şu dudaklardan
Eyyamdır yoksa zaman

23.Kum saati şu ömrü
Çözerken tane tane
Sonsuza eğilmiş dal
Yaşarız gölgesinde

24.Canhıraş bir fısıltı
Bir rüzgâr yaşar içte
Alır başını gider
Emir verildiğinde

25.Akşam renklidir gönül
Günün her saatinde
Her kemiği eritir
Gönül aşk ateşiyle

26.Gece bozgun artığı
Gözlerdeki tüm düşler
Hayat savaş meydanı
Can çekişen ölüler

27.Şu hayat düğümlenir
Ki her gece uykuda
Ruh düşlerde dolaşır
Ölümü çözmek için

28.Ölüm pusmuş bir bıçak
Hayattan o kınına
İçinde ölü yatan
Berrak bir su dibinde

29.Gözler ki ufuklarda
Mıhlanmış hayallere
Buruşturur hayatı
Ölümün o nefesi

30.Ölümün gölgesinde
Güneşlenirken hayat
Solgun bir soluk insan
Hiçlikte oyalanan

31.Karada saklıdır ak
Yek ahenktir hakikat
Gövde çamur ve toprak
Varlığın sinesinde

32.An’a kök salan hayat
Ötede verir meyve
Ölüye değmez ölüm
Ölen ölmeyecek ki

33.Az, çok, uzun ve kısa
Ölümde hep tek hiza
Her an ölüme gider
Son an değer ölüme

34.Hayat ilk ve son türkü
Bir daha söylenmeyen
Doğum sancısı çeker
Mezara inen ölü

35.Son nefes ilk nefesin
Sonucudur gerçekte
Yaşanan her bir doğum
Çoğaltır hep ölümü

36.Ölerek çıkarırsın
Maskesini hiçliğin
Ardında göreceksin
Varlığını sonsuzun

37.Kendi teninde mahpus
Ölümünü kuşanmış
Aynada gölge suret
İnsan, hiçe bulanmış

38.Dalgalı deniz susuz
Gözler düşe boğulmuş
Her dalga ayrı mecnun
Hiçliğini unutmuş

39.Hep düşlerden çalınmış
Bir hayatın peşinde
Ömür geçip de gider
Belki de hep beyhude

40.Rahmetin gazabından
Fazladır ki biliriz
Öyle söyler kutsi söz
Affet bizi rabbimiz