'KIRKİKİLİLERİN ASKER SEVKİ AĞIDI' Elbis ...

Elbistan Ağıtlarından (Birinci Cilt, Sayfa 409) alınmıştır.

KIRKİKİLİLERİN ASKER SEVKİ AĞIDI:

O yıllar gençler, askere, tertip tertip değil, dönem dönem sevk edilirlerdi. Kırkikililerin askere sevk edildikleri sene, takvimler martın onunu göstermesine rağmen geride kalan kışın öfkesi henüz dinmemiş; kar, engin yerlerde eriyen karların yerine tekrar, yüksek yerlerdekilerinse üstüne yağıyordu. Elbistan, köy ve kasabalarıyla, o günün şartlarında, sabah şehre gelenin akşam geri dönemeyeceği bir yapıya sahipti. Halkının çoğu geçimini zar zor çıkarıyordu; zengini zengin ise de fakirleri oldukça fakirdi. Tatlar, Maravuz, Uncular, Kabaktepe, Nergele, gibi uzak, Çiçek, Ketizmen, Akveren, Maraba gibi yakın köylerden gelen asker yakınları, gözlerine inanmadıkları evlatlarının bu kar ve kışta sevk edilecekleri yerlere yaya olarak gideceklerini bildiklerinden, yerlerine sağ salim varıp varamayacaklarından kaygılanıyor, bu kaygıları da hallerine yansıyordu.

Elbistan şubesinde muayeneleri tamamlanan askerler, şube binbaşısının verdiği tayını çantalarına koyarak yayan yapıldak Kapıdere istasyonuna kadar yürüyüp, orada, birliklerine ulaşmak üzere trene binerlerdi.

Birçoğunun ömürlerinde köylerinden ilk defa çıktıklarını da hesaba katarsak, yavrularını nasıl zorlu bir yolculuğun beklediğini bilen ana babalar iç geçirerek göz yaşlarına hakim olamıyorlardı. –Babaların birçoğu bu yolların ne denli meşakkatli olduğunu “Aşağıya” (gurbete çalışmaya gitmenin adıdır) gittiklerinden bilmektedirler.– Çocuklarının Elbistandan perme-perişan sevk edildiklerini gören ebeveynlerden birkaçı Elbistanın Kültür köyünden tanıdıkları Cuma İspire haber salarak gelmesini isterler. Bu talebi geri çevirmeyen Cuma, yaşanan manzaraya bir ağıt yakar. Bakalım ne demiş:

Martın on birine evden yolladık
Asker sevki nasıl imiş belledik
Hangi yana gittiklerin bilmedik
Mektuba ulaşsa eli döllerin

Şube binbaşısı eyliyor sayım
Ananız babanız duacı daim
Bilmem kaçar günlük veriyor tayın
Devrattan aşıyor yolu döllerin

Varınca şube de teslim almadı
Heç birinin bir haberi gelmedi
Çentelerde ekmekleri kalmadı
Bilmem ne oluyor halı döllerin

Aşıp gidecekler Nurhak dağından
Haber olmaz hastasından sağından
Arkasında şelek, çente bağından
Gene tutmaz oldu kolu döllerin

Kürdü, Türkü bir araya katarlar
Varınca orada hayla yatarlar
Her birini bir tarafa atarlar
Or(a) dan öte gider yolu döllerin

Kapıder(e) sinde tren gözlerler
Arka çentesinin bağın düzlerler
Her birini bir vagona gizlerler
Or(a) dan öte gider yolu döllerin

Aşık Cuma Mevlasına tapıyor
Şube binbaşısı sevkin yapıyor
Anaları gözlerinden öpüyor
Babaları deloluyor döllerin

Cuma İspir

Bu ağıt, hikayesiyle birlikte, 22.05.2011 tarihinde Elbistanın Kültür köyünden Cuma İspirin (1928) ağzından Mehmet Gözükara tarafından derlenmiştir.

Nice İlginç ve bir o kadarda dramatik hayat hikâyelerinin yer aldığı “Elbistan Ağıtları Her Göz Yaşı Aynı Renk ” Kitabı Çıktı

Elbistan Ağıtları kitabı benimde kitaplığımda olsun diyen, meraklısına duyurulur.

● Elbistan Ağıtları 1
● Elbistan Ağıtları 2
(Büyük Boy, İki Cilt, Toplam 840 Sayfa; 25 TL)

İSTEME VE İLETİŞİM İÇİN:
İsteyeceğiniz Elbistan Ağıtları Kitaplarının Bedelini

Mehmet Gözükaranın;

08786296 Numaralı Posta Çeki Hesabına

Ve ya

6420 0466397 Numaralı İş Bankası Hesabına Yatırıp

Gönderilmesini istediğiniz Adresinizi

[email protected]

Adresine bildirerek istersiniz.

Ve ya

0535 372 37 53

Telefona Bildirerek ödemeli isteye bilirsiniz.

ÖDEMELİ GÖNDERİLİR