Kırkbirinci Harami Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Zaten kırk harami gördü bu dünya,
Harami olmaya ne özenirsin?
Yediğin burnundan öyle gelir ki;
Andolsun kendin de tam beğenirsin.

Yetimin hakkına sakın dokunma,
Yosulun elinden rızkını alma,
Beleşi görünce hemen yumulma;
Düzde takla atar tekerlenirsin.

Nar olur, ışıldar haram gövdende,
İyi mal sırıtır yoksul elinde,
Bir ilahi kuvvet var bu evrende;
Bir gün biryerlerde engellenirsin.

Hiç kimsaden alma. İstenirse ver,
Cömerdi en namert olan da sever,
İnan ki cömertlik herşeye değer,
Verip dağıttıkça değerlenirsin.

Kırkbir Harami 'ye dar gelir dünya,
Say ki; yurdu çaldın, bir kaldı Konya,
Çaldıkçai çırptıkça yükün artar ya
Taşımak üzere semerlenirsin.

Barlıoğlu der ki; sakın aldanma,
Mallar Allah 'ındır, boşuna çalma,
Bir kısa ömürde düşüp alçalma;
Gerçeği görürsen kederlenirsin.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 154-155/412)