KIRKA DOĞRU
Yaş kırka dayandı, güneş guruba
Kaymakta akşamın vakti çok yakın
Uzadı gölgeler başları suda
İçmekte sonsuzluk iksirin sakın
Zannetme gafletle geçen uykuda
Bahar yaza döndü, yazda hazana
Ömrün yaprakları tek tek döküldü
Kim ağlasın sana, söyle kim yana
Bükülmez dediğin belin büküldü
Yüklendin yıllarca günah sırtına
Oyun bitti, oyuncağın kırıldı
Söndü ışıkları, gecen karanlık
Gönül oynamaktan artık sıkıldı
Zevk ü sefası ömrün bir anlık
Sırçadan ördüğün kulen yıkıldı
Her dem ızdırapla dumanlı başın
Mevsimsiz kar düştü şakaklarına
Olur mu, bilinmez bir mezar taşın
Yâr olur mu yurdun topraklarına
Nisan yağmuruyla yıkanan naaşsın
23.03.2006
--
mehmet arslan nebioğlu
Kayıt Tarihi : 3.2.2024 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!